Portal Informacyjny Gminy Boćki - Położenie i demografia gminy

Gmina Boćki to typowa gmina wiejska, leząca w południowej części województwa podlaskiego, wchodząca w skład powiatu bielskiego. Od północy graniczy z gminą Bielsk Podlaski, od wschodu z gmina Orla, od zachodu z gminą Brańsk, od południa z leżącymi w powiecie siemiatyckim gminami Milejczyce i Dziadkowice. Powierzchnia Gminy Boćki wynosi 232km2 i jest zamieszkiwana przez 4404 osób, rozmieszczonych w 36 miejscowościach. 1354 mieszkańców gminy zamieszkuje same Boćki. ” Sama gmina ma bardzo korzystne położenie geograficzne, ponieważ leży w obszarze zielonych płuc Polski, co w przyszłości stwarza duże możliwości agroturystyczne. Najważniejszym szlakiem komunikacyjnym jest droga krajowa numer dziewiętnaście, która przecina teren gminy z północy na południe i łączy ze sobą dwa największe ośrodki miejskie w wschodniej części Polski, Białystok i Lublin ( 64 km od Białegostoku, Lublin 190km). Istotne jest też bliskie sąsiedztwo Białowieskiego Parku Narodowego (30km) i Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego (30km). Boćki leżą także blisko przejść  granicznych z Białorusią i Ukrainą. Gmina Boćki posiada typowy charakter rolniczy, 69% powierzchni stanowią użytki rolne, a prawie 20% to lasy . Nie bez znaczenia jest też bliskie sąsiedztwo Puszczy Białowieskiej oraz rzeki Bug, której dopływem jest, przecinająca teren gminy, rzeka Nurzec. Gmina Boćki wchodzi w skład Lokalnej Grupy Działania Puszczy Białowieża . Przez Gminę Boćki przepływa urokliwa rzeką Nurzec, wokół rozciągają się malownicze pola, lasy, które są pełne dzikich zwierząt (sarny, dziki, łosie oraz różnego gatunku ptactwo). Ten nieskażony ludzką degradacją zakątek przyrodniczy jest elementem sprzyjającym rozwojowi agroturystyki. Duże, malownicze i nie skazitelne obszary leśne zachęcają do aktywnego wypoczynku na łonie natury.

Położenie geograficzne jest jednym z atutów gminy Boćki: gmina znajduje się na Podlasiu, w środku zielonych płuc Polski, przy drodze krajowej nr 19, łączącej Białystok z Lublinem, a szerzej - Suwałki z Rzeszowem (ok. 65 km od Białegostoku). Stąd jest również niedaleko do przejść granicznych z Białorusią, Litwą i Ukrainą. Gmina Boćki ma charakter typowo rolniczy i obejmuje swym obszarem 232,06 km2, z czego 69% powierzchni stanowią użytki rolne, a prawie 20% - to  lasy. Istotne jest też bliskie sąsiedztwo Puszczy Białowieskiej oraz rzeki Bug, której dopływem jest, przecinający teren gminy, Nurzec. Warunki te sprzyjają rozwojowi handlu zagranicznego, agroturystyki oraz rolnictwa i przemysłu spożywczego opartego głównie o mleko - podstawę produkcji boćkowskich  gospodarstw  rolnych.

Na koniec 2009 roku obszar Gminy Boćki zamieszkiwało 4893 osób. Ludność gminy stanowi 0,4% ludności województwa podlaskiego i odpowiednio 8,3% ludności powiatu bielskiego. Powierzchnia gminy wynosi 232 km2 i stanowi 16,8% powierzchni powiatu bielskiego oraz 1,2% powierzchni województwa podlaskiego.

Wskaźnik gęstości zaludnienia dla Gminy w 2006 roku wyniósł 20,3 osób/km2, podczas gdy całość województwa wynosi on 60 osób/km2, a dla powiatu 41,7 osób/km2. Gmina należy do jednych z najsłabiej zaludnionych w województwie.

Ludność Gminy rozmieszczona jest nierównomiernie i bardzo rozproszona. Największym ośrodkiem są Boćki, liczące 1446 mieszkańców, co stanowi 30% ogółu. Poza Boćkami największą koncentrację ludności wykazują Andryjanki, Jakubowskie, Sielc, Dubno, Starowieś i Wygonowo.

Obfitujące w skarby runa czyste lasy okolic Bociek zachęcają do uprawiania aktywnego wypoczynku oraz wszelkich form zbieractwa i łowiectwa (na terenie gminy działa siedem kół łowieckich). Malowniczy krajobraz gęstych borów i zielonych łąk poprzecinanych polnymi drogami sprzyja turystyce pieszej i rowerowej. Zimą panują tu doskonałe warunki dla narciarstwa biegowego i kuligów. Goście z kraju i zagranicy doceniają urok boćkowskich plenerów oraz zdrowego jadła, korzystając z usług gospodarstw agroturystycznych. W samych Boćkach w okresie letnim działa Ośrodek Duszpasterski Antonianum, który gości młodzież oazową z całego kraju. Wielokrotnie też budynki szkół wiejskich służyły podczas wakacji jako bazy kolonijne, czy siedziby zlotów harcerskich.